Nu we bezig zijn met o.a. de holocaust en Mark Rutte excuses aanbiedt aan betrokkenen voor die periode van ons land, is de vraag over schuldgevoelens daarover ook aan de orde. Voelen we ons schuldig omdat wij Nederlanders, onvoldoende gereageerd hebben over datgene wat er gebeurde?

Maar ook in ons dagelijks leven spelen schuldgevoelens, en de gevolgen, een rol.

Laatst zag ik een vrouw die met ernstige schuldgevoelens leeft vanwege haar houding naar haar overleden dochter. Wat was er gebeurd?

De dochter, slimme meid van 24 jaar, studeerde medicijnen, was op weg dokter te worden, keek
s ’morgens in de spiegel en zag in haar ene oog, tot haar schrik, een enorm vergrote pupil. Ze dacht direct, dit is niet goed.
Toen ze haar oog aan haar moeder liet zien reageerde die nogal nuchter. ‘ Joh, dat zal wel meevallen, jij maakt je druk om niks’. ‘Wacht maar even af, morgen zal het wel weer gewoon zijn’. En ze ging naar haar werk.

De dochter ging diezelfde week met angst en beven naar de huisarts die haar direct doorstuurde naar een specialist. Hij vertrouwde het niet. Het viel helaas niet mee; achter het oog zat een kwaadaardige tumor die niet te opereren was. De tijd die volgde was zwaar, vol angst en wanhoop. Moeder probeerde haar dochter te steunen waar ze kon, ze voelde zich enorm schuldig over haar nuchtere houding op het moment dat haar dochter haar oog liet zien.

Ze had dat bericht natuurlijk ook direct serieus moeten nemen!

De dochter stierf een half jaar na de eerste constatering van de vergrote pupil, zo snel ging dat.
Moeder is nu bij mij voor rouwverwerking, ze heeft naast haar enorme verdriet over het verlies, ook nog steeds een enorm schuldgevoel over haar eerste reactie bij de vergrote pupil. Ze droomt er over, piekert er over, huilt erover. Dagelijks.

Wat ik doe met moeder is EMDR toepassen, een traumabehandeling, die helpt heftige gevoelens te reduceren of zelfs te laten verdwijnen. Daarnaast bedenken we samen een oplossing waardoor moeder haar schuldgevoel naar de dochter kan inlossen.

Ze schrijft een symbolische brief aan haar dochter waarin zij haar excuses aanbiedt voor haar nuchtere reactie, toen.

Daardoor zijn haar schuldgevoelens verdwenen, zij voelt zich opgelucht.

Het kan dus wel, van je schuldgevoelens afkomen. Heb jij ook last van schuldgevoelens?

Wil jij je eigen verhaal over dit onderwerp kwijt, mail het me dan.

info@relatiepsychologen-middennederland.nl

Hartelijke groet,

Henk van der Worp